Ik begin op die ouwe te lijken, nu ik zelf papa ben kan ik die ouwe begrijpen. Geloof me, het spijt me. Ik wil wel bij jou zijn, maar niet bij je moeder. Ik zet alles op een rijtje, door schande en schade word ik wijzer. Momenteel draag ik het op m'n schouders, het doet me pijn want papa wilt je onderhouden. Ooit heb ik een huisje en richt ik een kamer in voor als m'n boy komt. Weet je, soms wil ik je uit m'n hoofd zetten omdat ik anders moet huilen want ik mis je en het doet me zeer. Je vader is je dankbaar, je moet weten dat ik altijd aan je kant sta. Ik blijf aan jouw kant staan ook al kan ik je moeder vaak niet uitstaan. Ik blijf vechten voor iets beters, heb genoeg van die donkere dagen. Jij bent je papa's reden om dat te doorbreken en dat is hetgene dat je moet weten. Ik doe wat ik moet doen, niet voor mij maar voor jou. Zo ga je van een kind, naar een knul, naar een man. Kijk iedereen recht in de ogen zodat ze weten dat je oprecht bent, kom de woorden na die je uitspreekt. Zo ga je van een kind, naar een knul , naar een man..
