Communicatie

Tijdens mijn treinreis terug naar huis kon ik maar aan 1 ding denken; eten! Echter 1 probleem; afgelopen weekend weigerde ik weer eens een trip naar de supermarkt. Dus dat mag ik straks eerst gaan doen. Boodschappen halen, niet echt mijn favoriete bezigheid zoals ik wel eens eerder heb geschreven. Ik ging zitten naast een vrouw die in een mix van Arabisch en perfect Nederlands een nogal verhitte discussie voerde via haar BlackBerry.

Gelouterde Boodschapper

Vrijdagmiddag zes uur, lange dag geweest en eindelijk onderweg naar huis. Ineens realiseer ik me dat ik gisteravond al werd geconfronteerd met de grote afwezigheid van ook maar iets wat op voedsel lijkt in m'n koelkast. Wat zijn m'n opties? Omdat een pizzeria of shoarmatent meestal geen brood, melk, chips en fruit bezorgt, kwam ik al snel tot de conclusie dat er niet veel anders op zat dan toch maar met tegenzin ff langs de Appie te lopen.

Latte Macchiato

Jou moet ik ff spreken zegt ze. Ik draai me om en zie een stel donkerbruine ogen naar me kijken achter een bril vandaan, een vriendelijke glimlach, zwart krullend haar en een bekend gezicht. Maar waar ken ik haar nou van? (Heel irritant als dat gebeurt).

“Ja, zeg het maar”, zeg ik. “Ik zoek een tent waar ik een lekker broodje kan eten en waar ze goede latte machiatto serveren, weet jij misschien iets?”, vraagt ze terwijl ze met lachende ogen aankijkt. Ja bij mij thuis natuurlijk, denk ik. Maar dat zeg ik uiteraard niet hardop.