Latte Macchiato

Jou moet ik ff spreken zegt ze. Ik draai me om en zie een stel donkerbruine ogen naar me kijken achter een bril vandaan, een vriendelijke glimlach, zwart krullend haar en een bekend gezicht. Maar waar ken ik haar nou van? (Heel irritant als dat gebeurt).

“Ja, zeg het maar”, zeg ik. “Ik zoek een tent waar ik een lekker broodje kan eten en waar ze goede latte machiatto serveren, weet jij misschien iets?”, vraagt ze terwijl ze met lachende ogen aankijkt. Ja bij mij thuis natuurlijk, denk ik. Maar dat zeg ik uiteraard niet hardop.


“Ik heb geen idee eigenlijk, tja er zijn broodjeszaken genoeg maar de latte machiatto's daar zijn vaak belachelijk slecht. Je weet toch, van die surrogaat koffie met een berg cacao erover en die smaken naar de eerste de beste drap uit een machine. In ieder geval geen latte machiatto van het kaliber George Clooney als je dat bedoelt". Zij lacht en ik kijk een beetje ongemakkelijk weg. Doe es gek, denk ik. “Zullen we anders samen een vergelijkend warenonderzoek starten naar de kwaliteit van latte machiatto's?” Ze lacht en vindt het een goed plan.

Nog geen 5 minuten later zitten we op een donkerbruinleren bank voor het raam van een broodjeszaak. Buiten komt de regen met bakken uit de hemel. Zij gaat voor de geitenkaas met honing en walnoten, ik voor avocado met roomkaas en een iets te kruidige dressing. We praten over van alles en nog wat terwijl het buiten keihard begint te regenen. Ze heeft inmiddels haar bril afgedaan en speelt de hele tijd met korte draaiende bewegingen met haar lange zwarte krullen. Ik krijg het warm en trek mijn jas uit. Een klein zwart notitieboekje valt uit mijn binnenzak. Zij pakt het op en begint er meteen in te bladeren, heel brutaal trouwens want er konden ook heel intieme persoonlijke zaken in staan. Maar goed, Er staat niks bijzonders in. Gewoon kleine dingetjes die ik niet moet vergeten, een to do list en allerlei uiteenlopende gekke ideetjes. Kortom, een heel onsamenhangend verhaal. “Interessant”, zegt ze al bladerend en gooit het nonchalant op het tafeltje voor ons.

We bestellen nóg een broodje en vervolgens ga ik naar het toilet. Wanneer ik terug kom staan de broodjes al op tafel. We eten en ondertussen kletsen we verder. Ik geloof dat alles wel de revu heeft gepasseerd; de toestand in het Midden Oosten, Geert Wilders, het geloof, de scheiding van Jennifer Lopez en zo kan ik nog wel ff doorgaan. Voor de toevallige voorbijganger lijkt het alsof we elkaar al jaren kennen.

Dan kijkt ze ineens paniekerig op haar horloge. “Oh shitttt, ik had tien minuten geleden al weg moeten zijn”. Ze zet haar bril snel weer op, pakt haar tas, knipoogt en roept “het was gezellig, zouden we vaker moeten doen!” En weg was ze, mij in verwarring achterlatend.

Oké, dat was een heel raar einde. Wel jammer want ze was best leuk. Die zie ik niet meer terug denk ik bij mezelf. Ik reken af en loop de zaak uit. Half uur later ben ik weer thuis. Buiten regent het nog steeds. Ik graai mijn notitieboekje uit mijn binnenzak en plof met een glas verse nana-thee op de bank. Even wat dingetjes opschrijven, bijvoorbeeld over wat er net allemaal is gebeurd. Op zoek naar een lege pagina zie ik ineens een onbekend handschrift.

Ik schrijf dit terwijl jij ff naar het toilet bent…

Broodjes waren lekker, gesprek was leuk, jij bent leuk, uitslag van latte machiatto vergelijkend warenonderzoek.. shit!, vergeten! Volgende keer samen latte machiatto drinken?

Liefs H****, 06********

Een verassend einde aan een saaie regenachtige dag. Ik vind het grappig en voel opeens een big smile opkomen.

Wat is het nou uiteindelijk geworden met H****? We zijn nog elke week in dezelfde broodjeszaak te vinden. Slap ouwehoeren over van alles en nog wat onder genot van een latte machiatto, soms met een broodje erbij...