Fawaka,
Ja ik weet het, deze brief slaat nergens op. Het maakt namelijk niet uit wat ik ook schrijf, over hoe het met me gaat, hoe ik me voel of wat ik allemaal doe want jij weet het toch al. Hoe is het eigenlijk daar? En hoe werkt het? Kan je ons 'zien' vanaf boven of is het meer een kwestie van 'voelen'? Ach, wat maakt het ook uit. Ook al is het allemaal 'old news' voor jou, ik schrijf toch maar ff een en ander op. Zie het maar als de samenvatting van Studio Sport op zondagavond 19:00 uur terwijl je al weet dat Ajax die middag met 6 - 4 heeft verloren van FC Utrecht (daar was je trouwens wel blij mee zeker? Jij was toch voor Feyenoord?)
Wij mensen zijn geprogrammeerd om de geboorte te vieren en te rouwen om de dood. Misschien zouden we dat wel andersom moeten doen, net als de boedhisten. Klinkt niet eens zo gek eigenlijk. Maar het is allemaal makkelijker gezegd dan gedaan, het went namelijk nooit. Jouw dood was nou niet echt een 'Happy End' (voor zover dat al mogelijk is in relatie tot de dood). Ik kan niet echt zeggen dat je liefde bij me voortleeft, of dat je humor en levensinstelling me inspireert. Maar ik heb zo mijn eigen schaarse herinneringen aan je, godverdomme! (sorry. dat laatste was niet echt persoonlijk bedoeld, wil je dat aan Hem doorgeven. Thx). Ik wou dat het anders was.
Maar goed. Het gaat wel ok met mij hier. Ik heb een moeilijkezware kut periode achter de rug, maar daar heeft niemand echt iets van gemerkt. Altijd blijven lachen! Langzaam maar zeker gaat het weer een stuk beter. Gezond, leuke job (volkomen legaal!), lieve mensen om me heen (er zijn er ook die me belazeren maar maakt niet uit, ik speel het spelletje mee), ik heb eigenlijk niet veel te klagen, ook al doe ik dat wel zo nu en dan.
Ik heb er nooit een geheim van gemaakt dat ik je haatte. Maar toen je er niet meer was, heb ik gehuild als een klein kind. Mijn excuses. Doe rustig aan en bewaar een plekje voor me daarboven.
Yanda na da kondre, den engel de nyan prey
wi sa moksi nanga dem
Nanga hemel serafien, wi sa moksi nanga dem
Ja ik weet het, deze brief slaat nergens op. Het maakt namelijk niet uit wat ik ook schrijf, over hoe het met me gaat, hoe ik me voel of wat ik allemaal doe want jij weet het toch al. Hoe is het eigenlijk daar? En hoe werkt het? Kan je ons 'zien' vanaf boven of is het meer een kwestie van 'voelen'? Ach, wat maakt het ook uit. Ook al is het allemaal 'old news' voor jou, ik schrijf toch maar ff een en ander op. Zie het maar als de samenvatting van Studio Sport op zondagavond 19:00 uur terwijl je al weet dat Ajax die middag met 6 - 4 heeft verloren van FC Utrecht (daar was je trouwens wel blij mee zeker? Jij was toch voor Feyenoord?)
Wij mensen zijn geprogrammeerd om de geboorte te vieren en te rouwen om de dood. Misschien zouden we dat wel andersom moeten doen, net als de boedhisten. Klinkt niet eens zo gek eigenlijk. Maar het is allemaal makkelijker gezegd dan gedaan, het went namelijk nooit. Jouw dood was nou niet echt een 'Happy End' (voor zover dat al mogelijk is in relatie tot de dood). Ik kan niet echt zeggen dat je liefde bij me voortleeft, of dat je humor en levensinstelling me inspireert. Maar ik heb zo mijn eigen schaarse herinneringen aan je, godverdomme! (sorry. dat laatste was niet echt persoonlijk bedoeld, wil je dat aan Hem doorgeven. Thx). Ik wou dat het anders was.
Maar goed. Het gaat wel ok met mij hier. Ik heb een moeilijke
Ik heb er nooit een geheim van gemaakt dat ik je haatte. Maar toen je er niet meer was, heb ik gehuild als een klein kind. Mijn excuses. Doe rustig aan en bewaar een plekje voor me daarboven.
wi sa moksi nanga dem
Nanga hemel serafien, wi sa moksi nanga dem
Geen opmerkingen:
Een reactie posten